William Buckland was een geoloog, theoloog en paleontoloog, gespecialiseerd op het gebied van fossiele uitwerpselen. Buckland was de eerste die een wetenschappelijke beschrijving van een dinosaurus produceerde. Omdat hij wist dat een andere wetenschapper ook bezig was met fossiele botten gaf hij hem het advies om heel grondig te werk te gaan, vooral niet te haasten en alles goed te controleren. Dit gaf William de tijd om snel zelf een omschrijving te maken en zo als beschrijver van de Megalosaurus de boeken in te gaan, zijn (naar nu bleek) concurrent vertwijfeld achter latend.
Ouderdom van de aarde verklaard
Omdat hij theoloog was, maar ook geoloog, bedacht hij een theorie die verklaarde waarom de aarde miljoenen jaren oud leek, maar de bijbel het had over zo’n 6000 jaar. De truc was om het woord beginne te interpreteren als een enorm lange periode. Zo gezien was er een enorme periode waarin allerlei dieren en planten telkens uitstierven door rampen om vervolgens te worden vervangen door een nieuwe set planten en dieren. Dit verklaarde vervolgens de fossielen en aardlagen, die gevonden werden en enorm oud waren zonder in tegenspraak met de bijbel te zijn.
Behalve dat hij bekend was om zijn wetenschappelijke prestaties hield William er wat curieuze gewoontes op na. Zo had hij de gewoonte om geologisch veldwerk te doen in vol academisch ornaat. Wandelaars kwamen dus in heuvelachtig gebied regelmatig een kerel tegen in toga, die bezig was in stenen te hakken.
Alleen de mol is niet eetbaar
Daarnaast hield hij in zijn huis een halve dierentuin aan wilde beesten, met als enige doel ze allemaal op te eten. Bezoekers aan zijn huis kregen dan ook regelmatig gerechten opgediend zoals gebakken panter of gekookte zeeslak. Als doel had Buckland zich gesteld om elk levend wezen geproefd te hebben. Toen hem eens gevraagd werd of dat nou smaakte beweerde hij dat elk dier z’n eigen aantrekkingskracht had, behalve de mol, die was namelijk ronduit smerig.
Zijn grote eetlust leidde ook tot een van de merkwaardigste gebeurtenissen rond een Franse koning. Tijdens de Franse revolutie werd namelijk het gebalsemde hart van Lodewijk de 14e geëvacueerd uit de kerk waar het lag en richting Engeland verscheept. Toen Buckland enige decennia later te gast was bij een etentje in Nuneham, waar het hart bewaard werd, ging het hart in een zilveren schaal de tafel rond. Zodra het bij Buckland kwam riep hij uit: “Ik heb veel vreemde dingen gegeten, maar nog nooit het hart van een koning!” waarna hij ogenblikkelijk zijn tanden erin zette en het verschrompelde hart opat. Ongetwijfeld tot afschuw van zijn tafelgenoten.
