Zoals iedereen die wel eens op een kantoor gewerkt heeft weet, zijn er bepaalde wetmatigheden waar je je niet aan kan onttrekken. Een van die wetmatigheden is het zogeheten Peter principle. Dit principe, dat werd geformuleerd door Laurence Peter, zegt dat iedereen net zolang promoveert in een organisatie totdat hij op een plek terecht komt waarvoor hij incompetent is. Je hoeft maar een blik te werpen op je baas en je ziet: het is empirisch bewezen. Tegelijkertijd geeft het natuurlijk goede hoop dat je zelf eens aan het hoofd van je afdeling, of wie weet het hele bedrijf zal staan. Mocht je al de grote leider zijn van het bedrijf, dan weet je meteen waarom de cijfers dit jaar toch zo tegenvallen…
De wet van Parkinson
Naast het Peter principe bestaat er ook nog de wet van Parkinson. Deze heeft betrekking op de neiging van bureaucratische organisaties om steeds groter te worden en luidt: werk neemt net zo lang toe tot het alle beschikbare tijd vult ofwel mensen vinden altijd wel een reden om te doen alsof ze aan het werk zijn.
Het mooiste voorbeeld van Parkinsons wet is het ministerie van koloniale zaken van het Britse keizerrijk. Dit werd sinds de oprichting almaar groter en groter. Op een gegeven moment begonnen er echter koloniën onafhankelijk te worden en zou dit proces dus moeten stoppen. Geheel in lijn met Parkinsons wet was het ministerie echter op z’n grootst op het moment dat het afgeschaft werd wegens een gebrek aan koloniën.
One reply on “Principes met een P”
[…] aanvoerder in de Amerikaanse burgeroorlog. Ondanks dat hij dit van zichzelf wist kwam hij via het Peter principle terecht op steeds hogere posities, waar hij uiteindelijk flink wat veldslagen verprutste. Toch is […]