Willem Kieft kennen we tegenwoordig als voetballer met een iets te grote interesse in Colombiaanse plantaardige producten. Lang voordat voetbal een spel werd waarbij volwassen kerels in janken uitbarsten als hun club verliest van de grote rivaal, stond Willem Kieft echter al bekend als de belangrijkste burger van het toekomstige New York.
Deze Willem was namelijk vanaf 1638 tot 1647 directeur van de Nederlandse kolonie Nieuw-Amsterdam voor de West-Indische Compagnie. In de 9 jaar dat hij directeur was deed hij er alles aan om zich bij Jan en alleman ongeliefd te maken. Zo regeerde hij de kolonie met ijzeren hand en werden de andere kolonisten behandeld als halve lijfeigenen.
Toen een aantal van hen zich bij hem beklaagd had over de situatie beloofde hij hen meer zeggenschap te geven. De zeggenschap bestond er uit dat hij een raad van advies instelde om hem te helpen belangrijke beslissingen te nemen. In de raad zaten maar liefst 2 leden: Willem Kieft zelf en een Waalse arts die grote schulden had bij de West-Indische Compagnie en dus waarschijnlijk naar Kieft zou luisteren. Voor het geval de Waal dat niet zou doen, had Kieft zichzelf 2 stemmen in de raad toegedeeld omdat hij ook directeur van de kolonie was. Omdat het advies van de raad met meerderheid van stemmen bepaald werd, kwam het er dus op neer dat Kieft in alle gevallen slechts gebonden was aan z’n eigen advies.
de oorlog van Willem Kieft
Niet alleen de kolonisten konden het slecht vinden met Kieft. Ook de lokale bevolking had niets met hem te schaften. Tot de komst van Kieft hielden de kolonisten er redelijk goede betrekkingen op na met de indianen, maar na zijn komst kwam daar verandering in. Toen een indiaan, als wraak voor een moord van 15 jaar eerder, een kolonist vermoordde zag Kieft zijn kans schoon en opperde aan de kolonie het plan een oorlog te beginnen tegen de inheemse bevolking.
Om zich te vergewissen van de steun van alle kolonisten stelde Kieft een nieuwe serieuzere raad in van 12 belangrijke kolonisten die hij advies vroeg over zijn oorlogsplan. De kolonisten gaven hem tot zijn verbijstering een unaniem negatief advies. Kieft besloot deze ondankbare honden dus maar te negeren en alsnog op oorlogspad te gaan met de soldaten van de West-Indische Compagnie, die tenminste gewoon naar orders luisterden.
Door de oorlog van Kieft (de officiële naam van deze oorlog) verenigden alle stammen rond Manhattan, die hiervoor altijd verdeeld waren geweest, zich voor het eerst tegen de Nederlanders. Nadat Kieft met zijn soldaten 120 indianen in hun slaap had vermoord werd het de rest van de kolonisten te gortig. Stiekem stuurden ze brieven naar Amsterdam met beschrijvingen van Willems wanbeleid en slachtpartijen met de vraag of hij vervangen kon worden.
Tot Willems woede arriveerde in 1647 een schip met Peter Stuyvesant, de volgende gouverneur, en werd Kieft teruggeroepen naar Amsterdam om zichzelf te verantwoorden.
Helaas zou Willem nooit aankomen in Amsterdam, want hij kwam om bij een schipbreuk in de buurt van Wales. Zijn herinnering leeft voort in zijn eigen oorlog en de slachtpartij die hij op eigen houtje bedacht tegen al zijn adviseurs in.
