Tag: leger

Categories
Geschiedenis

Weet wanneer je moet stoppen..

Onlangs overleed in Japan op 91-jarige leeftijd Hiroo Onoda. Onoda was de laatste overblijver van een groepje van vier Japanse soldaten, dat in 1945 op de Filipijnen niet helemaal mee had gekregen, dat de Tweede Wereldoorlog was geëindigd. Onoda en z’n makkers belaagden dus de lokale bevolking jarenlang vanuit de jungle met een soort mini-guerrilla. Berichten dat de oorlog was verloren door Japan deden ze af als propaganda, maar in 1950 stapte een van z’n kameraden uit de jungle om terug naar Japan te keren. De rest van de groep verstopte zich nog beter, immers de vijand wist nu ongeveer hun positie. Om aan eten te komen, overvielen ze af en toe lokale boeren en raakten daarbij ook wel eens verwikkeld in vuurgevechten. In 1954 werd zo één van zijn collega’s doodgeschoten en in 1972 de ander.

Pas in 1974 kreeg een jonge Japanse backpacker het voor elkaar om in contact te komen met Onoda. Die gaf aan, dat hij niet geloofde dat de oorlog was afgelopen en dat hij alleen op bevel van z’n directe commandant zich over zou geven. De student vertrok naar Japan waar al snel Onoda’s oude superieur gevonden was. Deze werd naar de Filipijnen gevlogen alwaar Onoda eindelijk zich officieel overgaf. Voordat hij zich overgaf, verleende president Marcos van de Filipijnen hem nog snel even gratie voor de circa 30 mensen die hij had vermoord tijdens z’n privéguerrilla. Marcos, die zelf al tijdens z’n studie z’n eerste moord pleegde, vond het waarschijnlijk een mooie publiciteitsstunt en wat maakt een moord meer of minder nou uit?

Onoda was niet de eerste die niet geloofde, dat een oorlog toch echt over was. Op 6 april 1814 nam Napoleon afstand van de Franse troon nadat Parijs gevallen was. Op dat moment werd Delfzijl belegerd door de Pruisen en Engelsen. De Franse aanvoerder weigerde echter te geloven dat Napoleon verloren had en gaf zich niet over. Pas anderhalve maand nadat Napoleon was verbannen naar Elba, konden de Fransen overtuigd worden van Napoleons nederlaag. Als ze iets langer hadden gewacht dan had Napoleon alvast een steunpunt gehad in Nederland bij zijn ontsnapping van Elba.

Alhoewel het dus al eerder was voortgekomen, is het weigeren om het eind van een oorlog te erkennen een typisch Filipijns fenomeen. In 1899 was er tijdens het beleg van Baler op 225 kilometer van Manilla namelijk ook al een groepje soldaten geweest, dat niet geloofde dat de oorlog over was. In dit geval ging het om Spanjaarden, die tijdens de Filipijnse onafhankelijkheidsoorlog er nog een half jaartje aan vast wisten te breien en niet geloofden dat de Filipijnen uiteindelijk gewonnen hadden.

De Spanjaarden eenmaal terug in Barcelona.
De Spanjaarden een half jaar te laat terug in Barcelona.
Categories
Geschiedenis

De eerste Zwarte Generaal

Kijk 'm met z'n swag..

Het leger is vaak de eerste plaats waar het belang van iemands afkomst minder telt dan zijn kunnen. Logisch ook, want een leger dat geen belang stelt in het kunnen van haar officieren, heeft de neiging om vrij snel pijnlijk in aanraking te komen met een tegenstrever die dat handiger geregeld heeft.

Het is dan ook niet zo raar dat de eerste zwarte generaal in West Europa al ten tijde van Napoleon die rang bereikte. Het gaat hier om Alexandre Dumas, de vader van de gelijknamige schrijver van de 3 musketiers, die achtereenvolgens bevelhebber van de legers van de westelijke Pyreneeën, de Alpen en de westelijke Vendée was.

Kijk 'm met z'n swag..
Kijk ‘m met z’n swag… Dat komt door z’n snor. (Olivier Pichat)

Voor het zover kwam had Dumas senior echter een lange weg af te leggen. Zijn vader was namelijk een adellijke slavenhouder op Haïti, maar zijn moeder was een Afrikaanse slavin. Dumas kreeg hierdoor wel een adellijke opvoeding, maar mocht geen gebruik maken van de naam van zijn vader. Toen hij besloot het leger in te gaan, moest hij dan ook beginnen met de rang van soldaat, terwijl het gebruikelijk was voor een edelman om meteen officier te worden.

Door zijn kunde werkte Dumas zich uiteindelijk toch op tot bevelhebber van een heel leger. Toen hij echter in Italië gevangen werd genomen en enkele jaren in de gevangenis door had gebracht, bleek dat de Franse staat niet van plan was hem een pensioen te geven zoals alle andere generaals en hij stierf in armoede. Onder zijn nakomelingen zijn echter enkele zeer succesvolle Fransen, waaronder zijn wereldberoemde zoon, maar ook succesvolle acteurs en een olympisch schermkampioen. Bovendien staat zijn naam inmiddels gegraveerd in de Arc de Triomphe.

Niettegenstaande de eerste paragraaf van dit artikel duurde het toch tot ergens in de jaren 70 van de vorige eeuw tot een gekleurde man zo’n hoge rang bereikte in een leger in de Westerse wereld. In Nederland hebben we echter wel Abraham George Ellis gehad, de Surinaamse zoon van een slavin en een hoge ambtenaar, die zelf de zoon was van de gouverneur van Suriname en diens Ghanese huishoudster.

De ouders van Ellis hier afgbeeld op de oudste bewaard gebleven Daguerrotype in Suriname
De ouders van Ellis hier afgebeeld op de oudste bewaard gebleven Daguerreotype uit Suriname

Ellis klom op tot vice-admiraal in de Nederlandse marine en schopte het vervolgens in 1903 tot minister van marine en dus opperbaas van de zeemacht. Zijn reputatie als ‘socialistenvreter’ zal hem daar ongetwijfeld bij geholpen hebben. Immers wie in die tijd het socialisme de kop indrukte had een streepje voor. In de Nederlandse regering bleek ook Ellis zijn tijd ver vooruit. Het eerstvolgende lid van niet Nederlandse afkomst kwam pas in de jaren ’80 in de regering.

Categories
Trivia

Rare jongens die Liechtensteiners…

Het famillieslot Liechtenstein wat ter verwarring niet in Liechtenstein ligt...© Bwag/CC-BY-SA-4.0

Liechtenstein is een van de weinige landen zonder leger. Dat werd in 1866 afgeschaft nadat het richting Italie was gestuurd met 80 man, maar terugkwam met 81 soldaten. Onderweg hadden ze een Italiaanse ‘vriend’ opgedaan. De prins van Liechtenstein werd vervolgens door het parlement gedwongen om het leger af te schaffen. Waarschijnlijk omdat ze bang waren dat het leger vaker vriendjes uit het buitenland mee zou nemen.

Dat Liechtenstein geen leger meer heeft is misschien maar goed ook. Toen 170 Zwitserse soldaten in 2007 tijdens een oefening verdwaalden en Liechtenstein binnenwandelden was er in ieder geval niemand die ze er met geweld weer uitgooide, wat Zwitserland de gelegenheid gaf gewoon netjes haar excuses aan te bieden voor de abusievelijke invasie.

Voor de enige familie ter wereld die naamgever is van een land* is het wel zuur dat het parlement je leger afschaft. Gelukkig kan de familie Liechtenstein er wel prat op gaan dat ze het enige erfelijke staatshoofd in Europa leveren dat naar believen de regering of het parlement naar huis kan sturen.

Dat is pas mogelijk sinds de grondwetswijziging van 2003, die met 64 procent van de stemmen werd aangenomen nadat prins Hans Adam II had gedreigd anders in Oostenrijk te gaan wonen.Dat dit geen loos argument was blijkt wel uit het feit dat de Liechtensteins de eerste 100 jaar nadat ze het prinsdom hadden bemachtigd geen voet in het bergstaatje gezet hebben. Ze prefereerden hun paleis in Wenen.

*Er zijn wel personen die hun naam aan een land gaven, zoals bijvoorbeeld stadhouder Maurits van Nassau, de zoon van Willem van Oranje, die zijn naam gaf aan het eilandstaatje Mauritius, dat door Hollanders ontdekt werd. Maurits’ tegenstrever in de 80-jarige oorlog, Filips de tweede van Spanje gaf zijn naam dan weer aan een wat groter eilandenrijk, de Filipijnen.

Categories
Trivia

Kolonel Sir Nils Olav: koningspinguïn

Net als gisteren heeft het verhaal van vandaag een Noors tintje:

We hebben het eerder al gehad over William Windsor, de geit die het in het Britse leger tot korporaal geschopt heeft. De Noorse Koninklijke garde vond dat blijkbaar zo inspirerend, dat ze ook besloten een dier in te lijven. Helaas voor alle lokale elanden en rendieren zochten ze het verder dan Noorwegen: het werd een koningspinguïn uit de dierentuin van Edinburgh.

In 1962 bezochten de leden van de Koninklijk garde Edinburgh tijdens de Edinburgh Military Tattoo en ze vermaakten zich in tegenstelling tot de meeste soldaten meer in de dierentuin dan in de kroeg. Toen ze in 1972 terugkwamen, adopteerden ze een van de koningspinguïns uit de dierentuin en doopten hem Nils Olav. Nils naar hun commandant, en Olav naar de toenmalige Noorse koning. Nils Olav werd ook meteen tot korporaal benoemd.

Bij elk volgend bezoek van de garde werd de pinguïn gepromoveerd. Eerst tot sergeant, toen tot sergeant-majoor, en uiteindelijk tot kolonel. Vanwege zijn goede gedrag, iets waar geiten niet om bekend staan, en zijn uitstekende staat van dienst werd hij in 2008 zelfs geridderd.

Nils-Olav inspecteert de troepen...(author: Mark Owens)
Nils-Olav inspecteert de troepen…(author: Mark Owens)

Dit verhaal heeft wel zijn duistere kanten. Boze tongen beweren dat de pinguïn een voorkeursbehandeling krijgt. Daar waar de geiten volop mee draaien in het dagelijkse leven van hun regiment, hoeft Nils Olav alleen maar op te draven als de Koninklijke Garde in Edinburgh op bezoek komt. Begon Nils Olav direct als korporaal, elke geit in het Royal Welsh regiment moet beginnen als gewoon soldaat. Sterker nog, omdat pinguïns niet het eeuwige leven hebben, zijn we inmiddels bij Nils Olav III en elke Olav kreeg direct de hoogste rang die zijn voorganger had!