Categories
Geschiedenis

Henk Sneevliet, de onbekende communist

De jonge jaren

Henk Sneevliet is tegenwoordig in Amsterdam bekend van de straat en metrohalte die naar hem genoemd zijn. Er zijn echter maar weinig mensen van op de hoogte dat Sneevliet een zeer vooraanstaand, internationaal communist was.

Geboren in 1883 in bittere armoe, kwam hij begin 20ste eeuw terecht bij de Nederlandse spoorwegen. Daar kwam hij in aanraking met de ideeën van Karl Marx, waar hij duidelijk van gecharmeerd raakte. In 1903 was Sneevliet dan ook betrokken bij de grote spoorwegstaking.

Deze staking had tot doel om te voorkomen dat overheidspersoneel niet meer mocht staken, waar 2 spoedwetten voor zouden zorgen. Het leger werd vervolgens ingezet om de staking te breken en de wetten werden aangenomen. Tot 1980 was het dan ook wettelijk verboden voor spoorwegpersoneel om te staken. Niet alleen de wetten werden aangenomen, maar ook enkele duizenden spoorwerkers werden ontslagen. De grote staking had dan ook precies niets opgeleverd.

Internationale omzwervingen

Alhoewel de staking tot niets had geleid, kreeg Sneevliet toch de smaak te pakken en vertrok hij naar Indonesië om daar de lokale communistische partij op te richten. Naast zijn communistische denkbeelden maakte Sneevliet zich ook sterk voor Indische onafhankelijkheid. De koloniale autoriteiten zaten daar uiteraard niet op te wachten. In 1918 werd hij dan ook Nederlandsch Indië uitgezet.

Inmiddels had zich in Rusland de Bolsjewistische revolutie voltrokken. Lenin verzocht Sneevliet of hij met z’n Aziatische ervaring niet kon helpen om het communisme naar China te brengen. Zo gezegd zo gedaan en als afgezant van het internationale communisme was Sneevliet dan ook aanwezig in een huis in Shanghai toen daar de Chinese communistische partij werd opgericht. Een van de 12 andere aanwezigen was Mao Zedong, toen nog een jonge idealistische communist, later een uiterst succesvol dictator.

Terug in Nederland

Na zijn terugkomst in Nederland en de machtsovername in de Sovjet-Unie door Stalin, koos Sneevliet voor Stalins rivaal Trotski en keerde zich dus af van de Sovjets, die hij als imperialistisch beschouwde. Op zich had Sneevliet daar trouwens best een punt, gezien de latere opdeling van Polen, de aanval op Finland en de annexatie van delen van Roemenië.

In Nederland richtte Sneevliet een eigen communistische partij(tje) op en werd daarvoor ook in de tweede kamer gekozen. Terwijl hij verkozen werd, zat hij nog wel in de gevangenis wegens steun aan een muiterij op het oorlogsschip De Zeven Provinciën in Nederlands Indië.

Deze muiterij was uitgebroken omdat de regering had besloten opeenvolgende salarisverlagingen door te voeren voor de bemanning. Toen in eerste instantie zowel de Europese, als inlandse bemanning woedend reageerden, werd de salarisverlaging teruggedraaid. De Zeven Provinciën vertrok daarop op patrouille. Eenmaal op open zee kwam alsnog het bericht binnen dat de salarisverlaging wel degelijk werd doorgevoerd. Hierop brak er alsnog muiterij uit. De muiters namen het schip over en zetten koers richting Soerabaja om daar te onderhandelen met de plaatselijke commandant. Zover kwam het echter niet.

De 5e dag van de muiterij werd De Zeven Provinciën ingehaald door een eskader van verschillende oorlogsschepen, vergezeld door onderzeeërs en vliegtuigen. Toen de muiters per telegram gewaarschuwd werden dat ze zich over moesten geven stuurden ze terug dat ze niet gehinderd wensten te worden en naar Soerabaja zouden opstomen Het schip werd tien minuten later gebombardeerd door een van de vliegtuigen. Hierbij kwamen 23 man om inclusief de leider van de muiterij.

In Nederland juichte Sneevliet deze muiterij toe in een manifest waarvoor hij dus de bak in draaide. Overigens zond de VPRO een programma over de muiterij uit in de jaren 50, waarbij bleek dat half Nederland nog steeds niets van dit voorval wilde weten. De programmamaker had enkele van de muiters weten te interviewen en bekocht dit met een uitsluiting als programmamaker van 2 jaar.

Spanje en ‘t verzet

Eenmaal uit de gevangenis vertrok Sneevliet richting Spanje waar inmiddels een burgeroorlog was uitgebroken tussen Franco en verschillende linkse milities. Hij sprak op de radio voor de POUM, de partij van de Trotskisten, waar ook George Orwell zich bij had aangesloten. Dit leverde Sneevliet ruzie op met Trotski, die vreemd genoeg niets van de Trotskisten moest hebben. Gezien hij nog steeds in de tweede kamer zat voor z’n eigen partij, keerde Sneevliet terug naar Nederland en nam hij verder niet deel aan de Spaanse burgeroorlog.

Toen in 1940 de Duitsers Nederland binnenvielen dook Henk Sneevliet ogenblikkelijk onder en werd actief voor het verzet. Dat kostte hem in 1942 zijn leven toen hij werd opgepakt met 7 anderen. Hij werd vervolgens gefusilleerd door de Duitsers. Zijn verzetswerk heeft hem uiteindelijk een straat opgeleverd inclusief metrohalte.

In China is Sneevliet een bekender figuur dan hier en zijn biografie is dan ook in het Chinees verschenen. Bovendien is hij te bewonderen in musea over de communistische partij en zelfs op een Chinees bankbiljet.

Categories
Geschiedenis Ploerten

Fijne vaders en hun puike kinderen

We hebben het eerder als eens over de fijne vader Jan Fitzgilbert de Maarschalk gehad. Om te vieren dat het vandaag vaderdag is, vestigen wij onze aandacht op nog een aantal fijne vaders uit de geschiedenis en hun kinderen.

Stalin

Het zal de meeste mensen niet geheel verbazen dat Stalin niet echt de leukste vader van de wereld is. Stalin en Yakov, zijn oudste zoon, konden het niet bepaald met elkaar vinden. De tweede vrouw van Stalin, Yakov’s stiefmoeder, zag eens een meisje in tranen wegrennen van hun huis. Toen ze naar binnen ging, zag ze daar Yakov die er ook niet bepaald blij uitzag. Hij had zijn verloofde aan zijn vader voorgesteld en dat was niet echt soepel gegaan.

Diep teleurgesteld dat zijn vader zijn verloofde niet goedkeurde, trok hij zich terug in zijn slaapkamer en probeerde zichzelf met een schot van het leven te beroven. Terwijl zijn pleegmoeder hem verpleegde, was het enige commentaar van zijn vader, ‘hij kan nog niet eens recht schieten.’

Later, in de Tweede Wereldoorlog, diende Yakov als luitenant in het rode leger. Hij werd al snel door het Duitse leger gevangen genomen. Toen zij er achter kwamen wie ze in handen hadden, probeerden ze Yakov te ruilen voor veldmaarschalk Friedrich Paulus, die zich had overgegeven tijdens de Slag om Stalingrad. Het antwoord van Stalin was kort maar krachtig: ‘Ik ruil geen maarschalk voor een luitenant’.

Liu Bang

Niet alleen vaders kunnen zich vervelend gedragen, hun nageslacht is ook niet altijd even fijnzinnig. Voordat Han Gaozo, de eerste keizer van de Chinese Han-dynastie het zo ver geschopt had, stond hij bekend als Liu Bang. Hij kwam uit een boerenfamilie, maar had zich al opgewerkt tot een politieke functie binnen de Qin-dynastie. Hij voegde zich bij de opstand tegen de wrede keizer en wist samen met de andere rebellenleiders het regime omver te werpen.

Na de val van de Qin-dynastie vielen de rebellen uiteen en begonnen ze onderling om de macht te strijden. Een van de belangrijkste rivalen van Liu Bang was generaal Xiang Yu. Xiang Yu wist Liu Bang en zijn bondgenoten meerdere keren te verslaan, maar maakte zich door zijn wreedheid niet populair.

Xiang Yu wist op een gegeven moment de vader van Liu Bang gevangen te nemen. Hij zond Liu Bang een ultimatum: ‘Geef je over, of ik kook je eerbiedwaardige vader levend!’

Liu Bang had zijn prioriteiten duidelijk op orde. Zijn antwoord was duidelijk: ‘We zijn broeders in de strijd: mijn vader is dus jouw vader. Als jij je eigen vader zou koken, stuur me dan op zijn minst een kop van de soep.’

Xiang Yu koos eieren voor zijn geld en de twee tekenden een wapenstilstand. Later wist Liu Bang uiteindelijk de generaal en zijn andere concurrenten te verslaan en werd hij de eerste keizer van de Han-dynastie. Of zijn vader dat nog mee mocht maken is niet bekend.

Tullia Minor

Het zijn niet alleen vaders en zonen die nare trekjes ten opzichte van elkaar kunnen hebben, ook dochters zijn niet altijd even plezieriger bezig. Zo is daar bijvoorbeeld Tullia Minor, de laatste koningin van Rome. Voordat Rome een republiek werd, was het een koninkrijk, maar de monarchie was nog niet erfelijk. Na het overlijden van de koning werd zijn opvolger gekozen door het volk. Of in elk geval het deel van het volk dat stemrecht had. Uiteraard waren dat de rijke mannen.

De zesde koning, Servius Tullius, had twee dochters, Tullia Major en Tullia Minor (want één dochter naar jezelf noemen is natuurlijk niet genoeg). Hij was door de familie van zijn directe voorganger, Lucius Tarquinius Priscus, opgenomen. Om hen daarvoor te eren, liet hij zijn twee dochters met de twee zonen van zijn voorganger trouwen. Zijn jongste dochter, Tullia Minor, trouwde met Arruns, de oudste met Lucius.

Nou waren Arruns en Tullia Major niet zo erg ambitieus, maar Tullia Minor en haar zwager wel. Beide waren gefrustreerd over het gebrek aan ambitie en pit van hun partners. ze zwoeren daarom samen en lieten hun echtgenoten vermoorden, om vervolgens met elkaar te trouwen.

Daar hield hun ambitie echter niet op… Ontevreden met het feit dat ze nog moesten wachten op hun beurt om te regeren begonnen ze de senaat op te zetten tegen Tullia’s vader. Uiteindelijk stuurde Lucius een aantal mannen naar Tullia’s vader Servius om hem te vermoorden om daarna zelf in de senaat de troon op te eisen.

Tullia kwam per koets naar de senaat om haar man te steunen, maar werd door hem naar huis gestuurd weg van het tumult. Onderweg kwam ze het lijk van haar vader tegen en reed met haar koets over hem heen.

Jean Bardin - Tullia
Rij d’r maar overheen, jongens!

Volgens de zeer bijgelovige Romeinen, was het deze daad die de Romeinse monarchie vervloekte. Waarschijnlijk was het nare karakter van Lucius Tarquinius Superbus, in de volksmond Tarquinius de hoogmoedige, ook een redelijk belangrijke reden dat hij, de zevende koning van Rome, ook meteen de laatste was.

Ivan de Verschrikkelijke

Ivan IV van Rusland, die bij ons vooral als ‘de Verschrikkelijke’ bekend staat, was de eerste Tsaar van de Russen. Net zoals bij keizers, word je blijkbaar geen tsaar door aardig tegen je familie te doen. Er waren nog geen psychiaters in het Rusland van de in de 16e eeuw, dus of Ivan aan een psychische aandoening leed en zo ja, aan welke is niet te herleiden. Hij laat in elk geval een zeer dubbele nalatenschap achter. Aan de ene kant staat hij bekend als een intelligente, vrome, kunstzinnige heerser, die de Russische staat flink vergrootte en moderniseerde. Aan de andere kant had hij paranoide trekken en heftige woedeaanvallen.

De oudste zoon van Ivan, Ivan Ivanovich, trouwde meerdere malen. De eerste twee vrouwen werden beide naar kloosters verbannen omdat ze geen kinderen baarden. De derde vrouw van Ivanovich, Yelana Sheremeteva, werd uiteindelijk wel zwanger. De tsaar vond dat zij zich, voor een zwangere dame, veel te uitdagend kleedde en besloot haar daarom een pak rammel te geven in plaats van wat schoonvaderlijk advies te geven. Daarop kreeg Yelana een miskraam. Ivanovich ging daarop verhaal halen bij zijn vader. Die wilde echter zijn fout niet toegeven en sleepte er zelfs wat eerdere politieke en militaire onenigheden, die vader en zoon gehad hadden, bij. De gemoederen liepen uiteindelijk zo hoog op, dat het tot een vechtpartij kwam. De tsaar sloeg zijn zoon tegen het hoofd met zijn scepter, waarop die bloedend neerviel. De tsaar kwam meteen bij zinnen en zat de volgende dagen biddend aan het bed van zijn zoon, helaas tevergeefs, enige dagen later overleed de jonge Ivan.

Helaas voor de oudere Ivan was de volgende kandidaat voor de troon zijn zoon Fjodor, een simpele ziel, die uiteindelijk de laatst tsaar van de Rurik dynastie zou zijn.

Marvin Gaye

Marvin Gaye groeide op onder het juk van zijn vader, Marvin Gay senior, die dominee was bij een pinkstergemeente. Gay sr. hield zijn kinderen zeer strikt aan zowel oudtestamentische regels als aan nieuwtestamentische regels. Marvin junior werd dan ook regelmatig bont en blauw geslagen als hij zich niet aan de regels hield. Volgens zijn zus kreeg hij regelmatig met de riem als hij bijvoorbeeld een minuut te laat thuis kwam.

Vanaf zijn pubertijd begon Marvin jr. hier tegen in opstand te komen en op zijn zeventiende liep hij van huis weg om bij de luchtmacht te gaan. Nadat hij eervol was ontslagen bij de luchtmacht begon hij met doo-wop groepen op te treden. Uiteindelijk kwam hij via samenwerkingen met Bo Diddley en Chuck Berry terecht bij het Tamla-Motown label waar hij een geweldige carrière opbouwde.

Een van zijn grootste hits was What’s going on, wat de nummer 2 positie in de VS bereikte. Een deel van de tekst is als volgt:

Father, father
We don’t need to escalate
You see, war is not the answer
For only love can conquer hate
You know we’ve got to find a way
To bring some lovin’ here today

Achteraf gezien klinkt dit als een voorbode voor dingen die zouden gebeuren.

In 1983 had Marvin jr. een reeks problemen met de belastingdienst gehad terwijl hij in België verbleef. Dat jaar keerde hij terug naar de VS waar hij bij zijn ouders in trok. Voor kerst gaf hij zijn vader een revolver als cadeau. Drie maanden later op 1 april 1984  schoot zijn vader zijn zoon dood met deze revolver, nadat die hem had geslagen, omdat senior al dagen ruzie maakte met zijn moeder. Waarschijnlijk wist Marvin jr. dat zijn vader hem zou vermoorden, want getuigen hadden zijn vader vaak horen zeggen dat hij zijn zoon zou vermoorden, als hij hem ook maar met een haar zou aanraken.

Zijn laatste woorden sprak Marvin jr. tegen zijn broer: “Het is goed zo, ik kon het niet zelf doen, dus liet ik het hem doen”. Suicide by father is hier de correcte term voor.

Vaderdag

Geniet dus van deze heerlijke dag, zet je vader in het zonnetje en bedenk dat je het een stuk slechter had kunnen treffen, maar dat je, als je het toch slecht getroffen hebt, altijd nog met een koets over ‘m heen kan rijden.