Op 22 mei 1856 besloot Preston Brooks, een lid van het huis van afgevaardigden in de Verenigde staten, om zijn Noordelijke rivaal en senator Charles Sumner een lesje te leren. Sumner had eerder een toespraak in de Senaat gehouden waarin hij de slavenhouders uit het Zuiden verweet verantwoordelijk te zijn voor rellen in Kansas tussen voor- en tegenstanders van de slavernij. In deze toespraak kreeg vooral senator Andrew Butler de zwarte piet toegespeeld. Hij zou niet alleen het geweld veroorzaken, maar er ook nog een zwarte maîtresse er op na houden.
De afranseling
Brooks, die familie was van Butler besloot dat Sumner voor zijn toespraak zou moeten boeten. Aanvankelijk wilde Brooks Sumner voor een duel uitdagen, maar hij bedacht zich dat Sumner eigenlijk van een te lage stand was om een fatsoenlijk duel met Brooks uit te kunnen vechten. Als alternatief bedacht hij dat het wel aardig zou zijn om Sumner een afranseling te geven met zijn wandelstok. Zo gezegd zo gedaan en Brooks wandelde het kantoor van Sumner in de senaat binnen en begon ongenadig op hem in te slaan, totdat Sumner buiten westen raakt .
Sumner was zo erg gewond geraakt dat hij de 3 jaar na de aanval niet meer in staat was in de senaat te verschijnen, tot verdriet van de Noorderlingen, die het een barbaarse aanval van Brooks vonden. In de Zuidelijke staten staten werd er juist verheugd gereageerd toen bleek dat Brooks er vanaf kwam met een boete. Zijn stok, die in stukken was gebroken werd in verschillende Zuidelijke steden als relikwie vereerd en enthousiaste aanhangers stuurden hem nieuwe stokken met de woorden ‘sla ‘m verrot’ er in gegraveerd.
Duellerende leiders
Dat dit geweld in de vroege Amerikaanse politiek geen uitzondering was, bewees vicepresident Aaron Burr. Deze doodde in een duel ex-minister en Founding Father Alexander Hamilton, na een langdurige ruzie. Alhoewel hij vervolgd werd voor moord, werd Burr vrijgesproken zodat hij zijn baan als hulpje van de president weer op kon pakken. Hamilton had overigens al een aantal keer eerder een duel uitgevochten. Geen van deze was echter dodelijk en dat is wellicht maar goed ook, want onder zijn tegenstanders bevonden zich James Monroe, die later president werd en George Clinton, die later vicepresident werd. Niet te verwarren met Dr. Funkenstein…
Ook president Andrew Jackson kon je wel porren voor een duel. Hij beëindigde daarbij het leven van verscheidene tegenstanders. Wellicht dat hij daardoor de eerste zittende president werd waar een aanslag op werd gepleegd. Helaas voor de pleger van deze aanslag gingen zijn beide pistolen niet goed af. Vooruitlopend op Brooks aarzelde Jackson dan ook geen moment, pakte zijn wandelstok en ging los op zijn aanvaller. Die kon maar ternauwernood worden beschermd en opgepakt.
Tegenwoordig is de kans op vechtende politici in de VS helaas een stuk kleiner en houden ze zich meer bezig met affaires en verbale aggressie. Wellicht daar een andere keer meer over
