Curry: ouderwets lekker

De moderne archeoloog houdt zich met meer bezig dan alleen naar scherven zoeken om daarna te gaan puzzelen om te kijken van wat voor pot ze afkomstig zijn. Dankzij nieuwe technieken kunnen we tegenwoordig eindelijk ook zien wat voor gerechten er in de potten gemaakt zijn. Het helpt natuurlijk wel als de afwas niet al te goed gedaan is.

Eerdere archeologische vondsten toonden al aan, dat linzen al gegeten worden sinds tussen de 9 en 13 duizend jaar geleden. Mensen die goed opgelet hebben bij hun christelijke opvoeding (of joodse natuurlijk), weten dat Esau zijn geboorterecht al ruilde voor een goed bord linzenstoofpot van zijn broertje Jakob. Maar zou dat een lekker gekruid bordje zijn geweest, of een laffe hap?

Met behulp van de ‘starch grain analysis’ methode, wisten archeologen Arunima Kashyap en Steve Weber van de Washington State University in Vancouver sporen van specerijen te vinden. Ze onderzochten tandresten en oude scherven van tussen de 2200 en 2500 voor Christus uit India. Er werd gekeken naar de zetmeelresten die op de vondsten achtergebleven waren. Bij het verwarmen laat elke plant laat zijn eigen moleculaire vingerafdruk achter in de vorm van deze zetmeelresten.

Wat blijkt? Ze vonden resten van zowel gember als kurkuma (ook wel koenjit of geelwortel). Voeg dat samen met de verkoolde knoflook die ze erbij vonden en wat linzen, en je hebt een goeie ouderwetse curry: een 4500 jaar oude curry. Toegegeven, voordat de curries echt pit krijgen, moeten we wachten tot de Portugezen de chilipeper introduceren in India in de 16e eeuw.