Categories
Geschiedenis

John Sedgwick

Naast de godfather van de bakkebaard, Ambrose Burnside, heeft de Amerikaanse Burgeroorlog nog een hoop andere kleurrijke figuren opgeleverd; John Sedgwick bijvoorbeeld. Hij begon als een kolonel aan de kant van de Unie, maar wist zichzelf te onderscheiden en klom uiteindelijk op tot generaal-majoor.

Om nou te zeggen dat alles soepel liep voor uncle John, zoals zijn manschappen hem noemden, is niet geheel correct. Voor hij echt in actie kwam, moest hij eerst genezen van zijn cholera. Daarna raakte hij bij verschillende veldslagen gewond, wat hem telkens weer een tijdje uit het strijdveld hield.

Je zou denken dat hij daardoor wel vertrouwen zou hebben in de vaardigheden van zijn tegenstanders, maar niets daarvan. Zijn korps en hij waren de frontlijnen aan het verkennen om te bepalen waar eventuele artillerie geplaatst moest worden, toen ze door scherpschutters van zo’n 900 meter afstand onder vuur genomen werden. Zijn officieren en de artilleriesoldaten doken weg voor de schoten.

Sedgwick bleef gewoon openlijk rondlopen, “Wat? Wegduiken voor wat schoten? Wat gaan jullie doen als ze over de hele linie gaan vuren?”
Zijn mannen waren beschaamd, maar bleven toch wegduiken.
“Ik schaam me voor jullie, zo wegduiken. Ze zouden nog geen olifant kunnen raken op deze afstand!”

Enkele seconden later klonk een schot en viel hij neer met een kogelgat onder zijn linkeroog.

Misschien dapperder dan goed voor hem was, maar check die baard!
Misschien dapperder dan goed voor hem was, maar check die baard!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *