In 1927 was de wereld gehypnotiseerd door vliegeniers en de records die ze braken. Het was het jaar van de eerste solo vlucht over de Atlantische Oceaan en piloten konden wereldberoemd worden. Het was ook het jaar van de tragische Dole Pacific Race…
Ananaskoning
Deze wedstrijd werd georganiseerd door ananaskoning James D. Dole, die schatrijk was geworden met zijn ananasplantages op Hawaii. Door zijn werknemers een schijntje te betalen en door zijn slimme gebruik van ananas-pelmachines slaagde hij er in om 75% van de wereldwijde ananasproductie te verzorgen en al zijn concurrenten te verpletteren. Hij werd daarmee zo rijk dat hij z’n eigen eiland kon kopen en daar een gigantische ananasplantage van kon maken.
Omdat ananaskoning niet genoeg was voor Dole wilde hij zijn naam ook verbinden aan het hoogtepunt van hipheid in 1927: een luchtrace. En wat was er beter dan een luchtrace van het Amerikaanse vasteland naar Hawaii. Kon hij meteen zien of het de moeite loonde z’n ananassen voortaan per vliegtuig te vervoeren. Bijkomend voordeel was dat nog niemand deze vlucht over de Pacific succesvol had gemaakt en publiciteit verzekerd was.
De luchtrace
Door een prijs uit te loven van 35.000 dollar voor de nummer 1 en 10.000 dollar voor de nummer twee kreeg Dole 15 teams zo ver om zich in te schrijven. Na de keuring bleken er echter maar 11 vliegtuigen geschikt (nouja geschikt…) om mee te doen. Voordat de race begon, onderweg naar het startpunt, waren er al 3 deelnemers gecrasht, met 6 doden tot gevolg. De overgebleven 8 teams vertrokken 16 augustus vanuit Oakland, bewonderd door een menigte van naar schatting 100.000 mensen. Die zagen de El Encanto crashen aan het eind van de startbaan en de Pabco Flyer hetzelfde doen 2 kilometer verder. De Pabco Flyer had wellicht beter de Pabco Crasher kunnen heten want ook bij de 2e poging kwam ze weer snel en niet gepland naar beneden. De Oklahoma moest bij San Francisco opgeven met een oververhitte motor, terwijl de Dallas Spirit terug moest keren naar Oakland omdat de stof om de romp aan het scheuren was.
De aankomst
De resterende 4 vliegtuigen vertrokken zonder noemenswaardige problemen richting Hawaii. Na zo’n 26 uur kwam de Woolaroc als eerste aan en vernam daar dat 2 legerpiloten een maand eerder al vanuit de westkust van de VS succesvol de oversteek hadden gemaakt. Even later arriveerde ook de nummer 2, de Aloha. Van de overige 2 deelnemers werd niets meer vernomen. Ook niet nadat de marine met 39 vaartuigen, inclusief onderzeeërs, een enorme zoektocht had opgezet. Het kostte ze meer dan een miljoen liter brandstof.
Al met al had de race meer dan 10 doden tot gevolg en bleek de winnaar bij nader inzien niet eens de eerste te zijn die het traject succesvol had afgelegd. Bovendien raakte bij de zoektocht naar de 2 verdwenen vliegtuigen ook de inmiddels opgelapte Dallas Spirit vermist, die meedeed aan de zoektocht. Ook van haar is nooit meer iets vernomen.
