Categories
Trivia

Lawnchair Larry en zijn opvolger

Larry Walters was een Amerikaanse trucker, die eigenlijk piloot wilde worden. Vanwege de sterkte van zijn bril was dat niet mogelijk. Toen Larry op zijn 13e een keer heliumballonnen in een winkel tegen het plafond had zien hangen, bedacht hij zich dat hij dan wellicht ballonnen kon gebruiken om toch de lucht in te gaan.

Twintig jaar later, in de zomer van 1982, vond Larry, die inmiddels in de buurt van Los Angeles woonde,  het tijd om zijn puberdroom in vervulling te laten gaan. Samen met zijn vriendin schafte hij tientallen weerballonnen aan, samen met heliumtanks om de ballonnen te kunnen vullen. Normaal mogen dit soort ballonnen, die een doorsnee kunnen hebben van bijna drie meter, niet zo maar verkocht worden. Larry had van te voren echter een verklaring van z’n werkgever vervalst, waarin stond dat de ballonnen gebruikt zouden worden in een televisiereclame.

Toen Larry aldus zijn benodigde ballonnen in bezit had restte hem nog maar een ding om te doen voordat hij in z’n eigen luchtschip de hemel zou gaan bedwingen.

In zijn achtertuin bond hij de, inmiddels gevulde ballonnen, aan een tuinstoel vast, deed een parachute aan, nam wat biertjes, boterhammen, een radio, en een luchtbuks mee en ging in z’n tuinstoel zitten. De tuinstoel was met touwen vastgebonden aan zijn jeep.

Zoals bedacht sneed een vriend van Larry de touwen door zodat de tuinstoel langzaam omhoog zou vliegen. Larry zou dan de luchtbuks gebruiken om de ballonnen kapot te schieten als hij te hoog zou komen, terwijl hij van het uitzicht kon genieten en biertjes kon drinken.

Zodra het laatste touw was doorgesneden steeg Larry met een noodgang op, waardoor hij geen tijd had om wat ballonnen kapot te schieten, om zo het tempo van het opstijgen te controleren. Laat staan dat hij rustig een biertje kon drinken. Binnen de kortste keren zat hij dan ook zo hoog dat hij in eerste instantie geen ballonnen meer durfde kapot te schieten, omdat Larry bang was dat z’n ligstoel scheef zou gaan hangen.

Het hoogste punt dat Larry bereikte was rond de 5 kilometer hoogte, waar hij gezien werd door de piloten van 2 piloten van lijnvluchten, die het vreemde voorval meldden aan de luchtverkeersleiding, terwijl ze die leiding verzekerden dat er geen drugs in het spel waren, maar dat ze echt een kerel op een tuinstoel voorbij zagen vliegen.

Uiteindelijk schoot Larry toch wat ballonnen kapot en begon langzaam te dalen totdat hij in elektriciteitskabels verstrikt raakte, daarbij een stroomstoring in Long Beach veroorzakend. Toen hij naar beneden was geklommen via de elektriciteitsmast stond de politie hem op te wachten, om hem te beboeten voor het illegaal in de buurt van een vliegveld vliegen, zonder contact te houden met de luchtverkeersleiding.

Een van Larry's opvolgers (foto: Omnibus)
Een van Larry’s opvolgers (foto: Omnibus)

Larry kreeg dat jaar een eervolle vermelding van de Darwin Awards. Jaren later, in 2008, vormde Larry de inspiratie voor de winnaar van dat jaar, de Braziliaanse priester Adelir Antônio de Carli.

De Carli voerde een campagne om geld in te zamelen voor een kapelletje voor truckers, niet geheel toevallig het beroep van lawnchair Larry. De Carli hoopte het wereldduurrecord ‘vliegen in een stoel met ballonnen’ te verbreken. Dat stond op 19 uur en was gevestigd door andere navolgers van Lawnchair Larry, die er een officieuze sport van maakten.

Om er zeker van te zijn dat alles goed zou gaan volgde Antonio verschillende survivalcursussen en nam hij een indrukwekkende hoeveelheid hulpmiddelen op zijn vlucht mee. Zo had  hij genoeg eten en drinken voor 5 dagen bij zich, een survivalpak, een gps apparaat, parachute, helm en satelliettelefoon.

Zogezegd leek Antonio een opgeruimde en vooruit denkende waaghals. Helaas had Antonio er niet aan gedacht het weerbericht te beluisteren voor zijn vlucht en kwam hij terecht in een flinke storm die hem van z’n koers af blies. Op zich nog niet eens zo’n heel groot probleem, hij had immers een satelliettelefoon bij zich en een gps apparaat. Toen hij  boven de kustlijn terecht was gekomen bedacht Antonio dus dat het wel slim was om hulp in te roepen zodat hij niet boven zee terecht zou komen, of daar in ieder geval gered kon worden.

Toen hij belde met het thuisfront kwam hij er helaas achter dat ie niet wist hoe de GPS plaatsbepaling werkte en dus geen idee had waar hij was behalve dat het ergens boven (inmiddels) de oceaan was.

Dat is ook het laatste wat van Antionio in levende lijve is vernomen. Weken later werd een deel van zijn stoffelijk overschot bij een olieplatform gevonden. Waarschijnlijk heeft hij na landing op zee nog minstens enkele wanhopige dagen geleefd…

Waar Icarus en Daedalus in de oudheid al achter kwamen is dat de mens alleen kan vliegen met de juiste hulpmiddelen en dat ook daarbij geldt dat hoogmoed voor de val  (in het water) komt.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *