Beatrix en Willem-Alexander hebben het geluk dat, hoe ouderwets de monarchie als instituut ook is, zij in elk geval beide uit liefde getrouwd zijn met hun partners. Het lijkt er op dat deze laatste twee generaties Oranjes geen buitenechtelijke kinderen op zal leveren. Een behoorlijke breuk met de traditie!
De politieke, gearrangeerde, vaak liefdeloze huwelijken van hun voorouders leidden er toe dat een redelijk aantal van hen een scheve schaats reed. Toegegeven, het waren vooral de aangetrouwde echtgenoten van onze koninginnen (hoewel Willem III er ook wat van kon).
Zoals bij elke loterij zijn bij de genetische loterij, die ons koningshuis is, de mensen die er net 1 getalletje naast zitten op hun lot, vaak de slechtste verliezers. Een goed voorbeeld daarvan is Albrecht Willem (Pim) Lier. Hij werd in 1918 geboren als zoon van de weduwe Mien Abbo-Wenneker en prins Hendrik van Mecklenburg-Schwerin, de echtgenoot van koningin Wilhelmina. Vermoedelijk was hij het vierde kind dat Hendrik bij haar verwerkte.
Het eerste kind, een dochter, was al in 1907 geboren. Kort daarna trouwde Mien Wenneker met haar oom, Cornelis Abbo, die daarop het kind ook erkende. Tijdens dit huwelijk werd er nog een dochter geboren en nadat Cornelis overleed nog een zoontje, dat niet ouder dan een jaar werd. Ook van deze kinderen werd aangenomen dat Hendrik de vader was.
Na de geboorte van Pim trouwde zijn moeder met luitenant Jan Derk Lier, een vroegere adjudant van de prins, die hem als zijn zoon erkende, volgens sommige bronnen tegen betaling. Hierna kreeg Mien nog vier kinderen, waarvan ze voor twee nog een toelage kreeg vanuit het koningshuis.
In 1979 werd door historicus Loe de Jong het bestaan van de halfbroer van Juliana onthuld. Het duurde niet lang voordat journalisten van de Telegraaf Pim Lier hadden opgespoord. Pim hoopte door de Koninklijke familie als lid erkend te worden, maar de Oranjes houden hun bastaards graag buiten beeld. In het geval van Pim bleek dat ook wel verstandig.
Hij bleef de publiciteit zoeken in zijn drang naar erkenning. Zo probeerde hij onder andere Commissaris van de koningin van Noord-Brabant te worden. In 1984 ging hij de landelijke politiek in. Zijn vrouw, Petra, raadde hem een niet heel verstandige partij aan, wat de kans op erkenning niet groter gemaakt zal hebben: hij werd voorzitter van de Centrumpartij. Deze extreemrechtse partij was al niet zo’n professionele club, maar toen Pim erbij kwam, was Hans Janmaat net vertrokken om de Centrum Democraten op te richten. De Centrumpartij was op dat moment het afvoerputje van de Nederlandse politiek. Lang hield Pim het niet vol in de politiek, na een reeks van conflicten, werd hij in 1986 al weer de partij uit gezet.
Het hield niet op met het drama in het leven van Pim en zijn vrouw, Petra. Zij werd ongeneeslijk ziek. Hij besloot een dubbele zelfmoord te plegen. Hij schoot op 18 december 1986 zijn vrouw dood, maar durfde toen toch zichzelf niet te doden. Hij kreeg uiteindelijk vier en een half jaar gevangenisstraf en verdween uit het publieke leven. Het is onbekend of hij nog leeft, maar zelfs als Pim nog leeft, is de kans dat hij er bij is op 30 april, vrij klein.
Naschrift: Bij publicatie van dit artikel was de heer Lier nog in leven, maar hij is in 2015 overleden..
